Τοκετός είναι η διαδικασία κατά την οποία το έμβρυο, ο πλακούντας και οι υμένες διέρχονται διαμέσου του πυελογεννητικού σωλήνα. Η έναρξη του φυσιολογικού τοκετού μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε μεταξύ της 37ης και της 42ης εβδομάδας ενώ από αρκετές ημέρες ή και εβδομάδες πριν από αυτήν, δηλαδή προτού αρχίσουν οι πραγματικές ωδίνες, στο σώμα της γυναίκας συντελούνται διάφορες αλλαγές.
Ο φυσιολογικός τοκετός ξεκινά με συμπτώματα εύκολα αντιληπτά από την μητέρα. Πρόκειται για ένα φυσιολογικό και ομαλά εξελισσόμενο φαινόμενο. Η πιθανή σας ημερομηνία που βγαίνει από την τελευταία σας περίοδο (ή από το υπερηχογράφημα της αυχενικής διαφάνειας), ορίζει πότε συμπληρώνονται οι 40 εβδομάδες και σηματοδοτεί την ολοκλήρωση της ωρίμανσης του εμβρύου. Σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι θα γεννήσετε ακριβώς τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Σε ένα 10% των εγκύων (συνήθως στις πρωτοτόκες) η εγκυμοσύνη θα παραταθεί μετά την 40ή εβδομάδα και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.
Έναρξη τοκετού: σημάδια που προειδοποιούν ότι πλησιάζει η ώρα
Εμπέδωση: Από εβδομάδες έως και λίγες ημέρες πριν την πραγματική έναρξη του τοκετού η γυναίκα θα καταλάβει το μωρό να έχει κατέβει σε πιο χαμηλή θέση στην κοιλιά της. Το κεφαλάκι του μωρού εισέρχεται χαμηλότερα μέσα στη λεκάνη σας και αυτή η κάθοδος αφήνει μεγαλύτερη ελευθερία αναπνοής, ενώ ανακουφίζεστε και από τις καούρες που σας ταλαιπωρούσαν τόσο καιρό.
Πίεση στην πύελο: με την εμπέδωση της κεφαλής του εμβρύου θα έχετε μια δυσφορία στη λεκάνη από την πίεση. Οι αρθρώσεις χαλαρώνουν, ενώ θα επισκέπτεστε πιο συχνά την τουαλέτα καθώς πιέζεται περισσότερο η ουροδόχος κύστη.
έμβρυο σε θέση τοκετούΑυξημένες κολπικές εκκρίσεις: καθώς ο τράχηλος μαλακώνει πολλές γυναίκες εμφανίζουν αυξημένες κολπικές εκκρίσεις.
Συσπάσεις Braxton-Hicks: όσο πλησιάζει το τέλος της εγκυμοσύνης, μικρές συσπάσεις της μήτρας αρχίζουν να κινούν το μωρό προς τα κάτω σε χαμηλότερη θέση. Οι ωδίνες αυτές δεν είναι δυνατές και τακτικές, δεν διαρκούν πολύ και συνήθως γίνονται αντιληπτές στο κατώτερο μέρος της κοιλιάς. Πρόκεται για «προπαρασκευαστικές ωδίνες» οι οποίες εκτός από την κάθοδο του νεογνού, προκαλούν διάταση στο κατώτερος μέρος της μήτρας και βοηθούν τον τράχηλο να μαλακώσει και να λεπτύνει.
Μικρή απώλεια βάρους: λίγες μέρες πριν τον τοκετό μπορεί να έχετε απώλεια βάρους έως και 1,5 κιλό. Αυτό συμβαίνει από απώλεια ύδατος εξαιτίας των ηλεκτρολυτικών μεταβολών που με τη σειρά τους προκαλούνται από αλλαγές στα επίπεδα των ορμονών.
Διάρροια και ναυτία: φτάνοντας κοντά στον τοκετό παράγονται από τον οργανισμό προσταγλανδίνες. Αυτές οι χημικές ουσίες μπορεί να οδηγήσουν σε συχνές κενώσεις, αίσθημα ναυτίας, έμετο και δυσπεψία.
Πραγματική έναρξη τοκετού
Ο μηχανισμός που προκαλεί την έναρξη του τοκετού καθώς και ο χρόνος που θα συμβεί, παραμένουν άγνωστα. Η διαδικασία που οδηγεί στη γέννηση αποτελείται από μια σειρά αλληλεπιδράσεων μεταξύ της μητέρας και του εμβρύου. Το σώμα του εμβρύου και το δικό σας ανταποκρίνονται το ένα στο άλλο για να προχωρήσουν βήμα-βήμα προς το τοκετό και η κρατούσα θεωρία είναι πως το έμβρυο παράγει ουσίες που οδηγούν σε μεταβολή των ορμονών της εγκυμοσύνης.
Τα συμπτώματα που σηματοδοτούν ξεκάθαρα την έναρξη του τοκετού είναι:
Ρυθμικές συστολές. Η έγκυος που έχει συνηθίσει στις συσπάσεις Braxton-Hicks κάποια στιγμή αντιλαμβάνεται την κοιλιά της να πετρώνει περισσότερο, με ωδίνες που είναι πιο συχνές, πιο επώδυνες, πιο ρυθμικές και μεγαλύτερης διάρκειας. Όταν η συχνότητα τους είναι μια συστολή ανά 10 λεπτά ή και συντομότερα, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας και να ξεκινήσετε για το μαιευτήριο. Οι συσπάσεις αυτές προκαλούν συστολή στο ανώτερο τμήμα της μήτρας και διάταση στο κατώτερο και οδηγούν σε διαστολή του τραχήλου.
Ρήξη θυλακίου. Ή αλλιώς «σπάνε τα νερά». Πρόκειται για την απώλεια μικρής ή μεγάλης απώλειας υγρού από τον κόλπο. Αυτό συμβαίνει όταν ο σάκος με το αμνιακό υγρό που περιβάλλει το έμβρυο ρήγνυται. Αν σπάσουν τα νερά σας, θα πρέπει να επικοινωνήσετε άμεσα με τον γυναικολόγο σας, ακόμα και αν οι συστολές (πόνοι) δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη. Όταν ο προστατευτικός σάκος διαρραγεί, ορισμένες γυναίκες εμφανίζουν ορμητική διαρροή υγρού, ενώ σε άλλες εμφανίζονται αργές στάλες, χωρίς ίχνη αίματος. Καμιά φορά υπάρχει σύγχυση με απώλεια ούρων, ειδικά αν η ποσότητα υγρού είναι μικρή. Το αμνιακό υγρό είναι ζεστό, συνήθως είναι άοσμο και διαυγές, ενώ δεν σταματά η ροή του. Αντίθετα, τα ούρα κάποια στιγμή σταματούν, ενώ το χρώμα τους είναι κιτρινωπό και έχει χαρακτηριστική οσμή.
Βλεννοαιματηρές εκκρίσεις. Καθώς μαλακώνει ο τράχηλος της μήτρας, βραχύνεται και αρχίζει να διαστέλλεται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αποβολή μια πηκτής βλέννας που σφράγιζε τον τράχηλο καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η βλέννη αυτή είναι αιματηρή ή καφεοειδής γιατί σπάνε στο σημείο αυτό του τραχήλου κάποια τριχοειδή αγγεία και αιμορραγούν.
Τα παραπάνω σημάδια έναρξης τοκετού μπορεί να εμφανιστούν είτε ξεχωριστά είτε σε συνδυασμό. Οποιοδήποτε σημάδι αντιληφθεί η έγκυος, ακόμα και αν δεν είναι σίγουρη ότι ξεκινά η διαδικασία τοκετού πρέπει να ειδοποιήσει άμεσα το γυναικολόγο ή τη μαία της προκειμένου να την ενημερώσουν για τα επόμενα βήματα.
Πότε να ανησυχήσω;
Οποιοδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα και να βιώσετε ως έναρξη του τοκετού σας, δε χρειάζεται να πανικοβληθείτε. Εξαίρεση αποτελούν οι περιπτώσεις όπου υπάρχει αιμορραγία ή νιώθετε να προβάλλει κάτι από τον κόλπο, οπότε και θα πρέπει να μεταβείτε άμεσα στο πλησιέστερο μαιευτήριο.
Στο μεγαλύτερο ποσοστό των τοκετών μεσολαβούν αρκετές ώρες από την έναρξη των συμπτωμάτων αυτών μέχρι το πέρας του τοκετού. Είναι σημαντικό να παραμείνετε ήρεμη και να ακολουθήσετε τις οδηγίες του γιατρού σας. Θα έχετε αρκετή ώρα στη διάθεσή σας ώστε να φτάσετε στο μαιευτήριο με ασφάλεια.
Σε περίπτωση που επιθυμείτε να μάθετε περισσότερα για την έναρξη του φυσικού τοκετού, στείλτε μήνυμα, ή κλείστε ραντεβού μέσω της φόρμας επικοινωνίας.
www.maternacare.gr
Comments