Με τον όρο πυελική φλεγμονή αναφερόμαστε σε μία φλεγμονή της μήτρας, των σαλπίγγων ή των ωοθηκών. Σε κάποιες περιπτώσεις επηρεάζονται μόνον κάποια από τα όργανα αυτά, αλλά ενίοτε η πυελική φλεγμονή είναι γενικευμένη και επηρεάζει το σύνολο των συγκεκριμένων οργάνων.
Πού οφείλεται η πυελική φλεγμονή;
Η πυελική φλεγμονή προκαλείται από τον εποικισμό των πυελικών οργάνων από παθογόνους μικροοργανισμούς, οι οποίοι φθάνουν σε αυτά μέσω του κόλπου και του τραχήλου της μήτρας.
Στο 85% περίπου των περιπτώσεων οι παθογόνοι μικροοργανισμοί μεταδίδονται μέσω της σεξουαλικής επαφής. Η πυελική φλεγμονή συχνότερα οφείλεται:
Στη Χλαμύδια: Η Χλαμύδια είναι ένα εκ των συνηθεστέρων σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, που προκαλείται από το βακτήριο Χλαμύδια του Τραχώματος (Chlamydia trachomatis). Η μεταδοτικότητά του είναι εξαιρετικά υψηλή, αφού έως το 75% των γυναικών και το 50% των ανδρών, που είναι φορείς του βακτηρίου, είναι ασυμπτωματικοί. Έτσι κατά κανόνα δεν απέχουν από τις σεξουαλικές επαφές.
Στη Γονόρροια: Η Γονόρροια είναι ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Ο αιτιολογικός παράγων της φλεγμονής αυτής είναι το βακτήριο Ναϊσσέρια της Γονόρροιας (Neisseria gonorrhoeae) και εκτός του γυναικείου γεννητικού συστήματος, προσβάλλει και το ανδρικό γεννητικό σύστημα.
Άλλα μικρόβια, η παρουσία των οποίων έχει συσχετισθεί με την εκδήλωση πυελικής φλεγμονής στο υπόλοιπο 15% των περιπτώσεων είναι:
Το Μυκόπλασμα, το οποίο ενίοτε εντοπίζεται εντός του τραχηλικού αυλού
Διάφορα παθογόνα μικρόβια, που προκαλούν κολπίτιδες (είδος Peptostreptococcus, είδος Bacteroides)
Παθογόνα του αναπνευστικού συστήματος (Haemophilus influenza, Streptococcus pneumonia, Staphylococcus aureus)
Παθογόνα του πεπτικού συστήματος (Escherichia coli, Bacteroides fragilis, group B Streptococci)
Πόσο συχνή είναι η πυελική φλεγμονή;
Σύμφωνα με μελέτη του 2008 η ακριβής επίπτωση της πυελικής φλεγμονής είναι δύσκολο να εκτιμηθεί, διότι η διάγνωση της παθολογίας αυτής μόνο επί τη βάσει της κλινικής κατάστασης της γυναίκας είναι μάλλον αναξιόπιστη. Με χρόνια πυελική φλεγμονή διαγιγνώσκεται το 1,6% περίπου των γυναικών με ηλικία από 16 έως 45 ετών, που επισκέπτονται πρωτοβάθμιες δομές υγείας στην Αγγλία και στην Ουαλία. Εντούτοις, αφού η πλειονότητα των γυναικών με την παθολογία αυτή είναι ασυμπτωματικές, η συχνότητά της έχει ενδεχομένως υποτιμηθεί. Ένας μάλλον αδρός δείκτης εκτίμησης της επίπτωσης της χρόνιας πυελικής φλεγμονής σε αναπτυσσόμενες χώρες είναι το ποσοστό των γυναικών, που νοσηλεύονται και διαγιγνώσκονται με την παθολογία αυτή. Έτσι το ποσοστό αυτό κυμαίνεται μεταξύ του 17% και του 40% για τις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής, μεταξύ του 15% και του 37% για τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και του 3% και του 10% στην Ινδία.
Σύμφωνα πάντως με μελέτη του 2021, η οποία αναλύει τα σχετικά στατιστικά δεδομένα από τις Η.Π.Α., αν και κατεγράφη πτώση των ποσοστών χρόνιας πυελικής φλεγμονής μεταξύ των ετών 2006 και 2016, από την ανάλυση πιο πρόσφατων στοιχείων προκύπτει αυξητική τάση των ποσοστών αυτών τα τελευταία χρόνια.
Ποιες είναι οι συνέπειες της πυελικής φλεγμονής;
Όπως περιγράφεται και σε μελέτη του 2023, στην οποία εκτίθεται μία ανασκόπηση της διαθέσιμης επιστημονικής βιβλιογραφίας, η καθυστερημένη διάγνωση και θεραπεία της πυελικής φλεγμονής έχει δυσμενείς συνέπειες, τόσο μεσοπρόθεσμες, όσο και μακροπρόθεσμες. Πάντως, ακόμα και η έγκαιρη χορήγηση αγωγής δεν εξασφαλίζει απόλυτη προστασία της γυναίκας από μακροπρόθεσμες επιπλοκές. Οι επιπλοκές αυτές για γυναίκες με αυτού του είδους της φλεγμονή και ηλικία μεταξύ των 20 και 24 ετών ενδέχεται να είναι:
χρόνιο πυελικό άλγος (18% των περιπτώσεων)
εξωμήτρια κύηση (8,5% των περιπτώσεων)
υπογονιμότητα (16,8% των περιπτώσεων)
Εντούτοις, σύμφωνα με άλλα επιστημονικά δεδομένα το χρόνιο πυελικό άλγος ενδέχεται να εκδηλωθεί ακόμα και στο ένα τρίτο των γυναικών με χρόνια πυελική φλεγμονή. Το συγκεκριμένο άλγος αποδίδεται στη δημιουργία συμφύσεων (μεμβρανών δηλαδή, μεταξύ των οργάνων), αλλά και ουλώδους ιστού επί των πυελικών οργάνων.
Η υπογονιμότητα ένεκα της χρόνιας πυελικής φλεγμονής έχει αποδοθεί στην πρόκληση βλάβη των σαλπίγγων, οι οποίες ενδέχεται να παρουσιάσουν απόφραξη (να «βουλώσουν») και να καταστούν «μη διαβατές». Ενίοτε δε οι σάλπιγγες ενδέχεται να είναι μεν διαβατές, αλλά να φέρουν βλάβη εξαιτίας της φλεγμονής επί του ιστού, που καλύπτει εσωτερικά τον αυλό και χαρακτηρίζεται από την επ’ αυτού παρουσία «βλεφάρων»
Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση η σάλπιγγες είναι «μη λειτουργικές». Μάλιστα διάφοροι ερευνητές διατείνονται, ότι η εκδήλωση χρόνιας πυελικής φλεγμονής είναι δυνατόν να αυξήσει τις πιθανότητες η γυναίκα να αντιμετωπίσει υπογονιμότητα ακόμα και κατά πέντε φορές.
Και ο κίνδυνος για εξωμήτρια κύηση μετά από πυελική φλεγμονή έχει αποδοθεί στη βλάβη των σαλπίγγων.
Πάντως και η εκδήλωση υδροσάλπιγγας (συλλογής διαυγούς υγρού εντός μίας ή αμφοτέρων των σαλπίγγων με αποτέλεσμα τη διάτασή τους) έχει συνδεθεί με την πυελική φλεγμονή, όπως αναφέρεται και σε μελέτη του 2019.
Μία ασυνήθης, αλλά ιδιαίτερα σοβαρή επιπλοκή της πυελικής φλεγμονής περιγράφεται σε μελέτη του 2022 και αφορά την δημιουργία αποστήματος (συλλογής πυώδους υγρού) εντός των σαλπίγγων και πέριξ των ωοθηκών.
Πηγή: www.mothersblog.gr
Comments